Formalności pogrzebowe

Śmierć bliskiej osoby powoduje rozpoczęcie określonej procedury prowadzącej do pogrzebania zwłok. Pierwszym jej elementem staje się uzyskanie karty zgonu. Jeżeli mamy do czynienia ze śmiercią w placówce medycznej, kartę zgonu wypisze oddziałowy lekarz, w innym przypadku zrobi to lekarz opiekujący się zmarłym przez ostatni miesiąc przed śmiercią (30 dni; zwykle jest to lekarz rodzinny) lub wezwany lekarz pogotowia ratunkowego. Karta zgonu jest dokumentem stwierdzającym w praktyce śmierć człowieka. Nie musi zawierać informacji o przyczynie zgonu. Umożliwia dalsze działania, takie jak zdobycie aktu zgonu, transport zwłok i przeprowadzenie ceremonii pogrzebowej. Wydawana jest w jednym egzemplarzu, dobrze więc zrobić sobie kserokopię.

O ile nie było konieczności przeprowadzenia sekcji zwłok, z kartą zgonu należy udać się do Urzędu Stanu Cywilnego właściwego dla miejsca zgonu. Przepisy (Ustawa z dn. 29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego, Dz.U. 1986 nr 36 poz. 180) dają nam na to trzy dni, jeśli tylko osoba nie zmarła na chorobę zakaźną (wtedy 24 h). W USC należy przedstawić kartę zgonu i dokumenty zmarłego: dowód osobisty, książeczkę wojskową (dotyczy mężczyzn do 50. roku życia). Kiedy zmarło dziecko, dołączyć należy odpis jego aktu urodzenia. W USC składa się też wniosek o wydanie skróconego aktu zgonu. Jeżeli osoba składająca zawiadomienie jest małżonkiem zmarłego, powinna to udokumentować odpisem aktu zawarcia małżeństwa. Zawiadamiając urzędników o śmierci należy też wylegitymować się. Po dopełnieniu powyższych formalności można udać się z aktem zgonu do zakładu pogrzebowego i rozpocząć organizację ceremonii pogrzebowej.