Zachowanie na pogrzebie

Savoir-vivre ceremonii

Ceremonia pogrzebowa jest ceremonią podniosłą, poważną i pełną zadumy. Jeżeli zmarły był nam osobą szczególnie bliską, wskutek rozpaczy, smutku czy roztargnienia możemy stracić orientację jak się zachować na jego pogrzebie. Choćby dlatego warto jest zapoznać się z funeralnym savoir-vivre i nie popełnić gafy w trakcie ceremonii. A wbrew pozorom, jest to dosyć łatwe.

Na początek – atmosfera. Nie przypadkiem pamięć zmarłych czci się minutą ciszy. W trakcie ceremonii pogrzebowej cisza ma służyć skupieniu i refleksji, stąd też podczas jej trwania należy zachować powagę, powstrzymać się od śmiechu, głośnych komentarzy i, o czym niemal wszyscy zapominają, wyciszyć telefon komórkowy! Niewskazane jest również żucie gumy, co może zostać poczytane jako brak szacunku dla zmarłego.

Kolejną, acz nie mniej istotną kwestią jest ubiór żałobników. By zachować powagę chwili i uszanować zmarłego, nie powinien on mieć krzykliwych kolorów, powinien też być odświętny. Nie wskazane są więc jasne i żywe barwy oraz odzienie typu sportowego lub wyzywające w jakikolwiek sposób. Żałobnicy blisko związani ze zmarłym zwyczajowo ubierają się na czarno, jednak noszenie żałoby zarezerwowane jest dla nich. Inni mogą założyć eleganckie odzienie w ciemnych, stonowanych barwach.

Ceremonia pogrzebowa wiąże się nierozerwalnie ze składaniem kondolencji. Czy i kiedy je składać, decyduje rodzina zmarłego. Najlepiej więc spojrzeć na nekrolog, tam bowiem znajduje się informacja, jeśli najbliżsi zmarłego nie życzą sobie składania kondolencji. Warto dodać, że staje się to obecnie częstą praktyką podczas ceremonii pogrzebowych. Jeżeli rodzina zmarłego zezwala na złożenie kondolencji, powinno się zrobić to krótko i zwięźle, poważnym tonem i z wyczuciem taktu tak, aby dodatkowo nie ranić opłakujących śmierć członka rodziny najbliższych.

Na koniec pozostawiamy kwestię kwiatów i wieńców, które stanowią nasza formę pożegnania i uczczenia zmarłego. Kwiaty składa się w kościele na/przy trumnie lub później – na nagrobku zmarłego. Wielkość wiązanki lub wieńca wskazuje na stopień zażyłości, jaka łączyła nas ze zmarłą osobą. Te największe kompozycje przynosi najbliższa rodzina, inni, dalsi żałobnicy ograniczają się do skromniejszych wiązanek lub pojedynczych kwiatów. Dobrze, jeśli są to kwiaty, jakie lubiła za życia żegnana osoba, w innym wypadku będą to gatunki powszechnie stosowane do wyrobu wiązanek pogrzebowych, a więc astry, mieczyki, róże, lilie, chryzantemy czy goździki. Do kwiatów może być dołączona wstęga ze słowami ostatniego pożegnania. Jedna jej część to słowa skierowane do zmarłego, druga zaś – informacja od kogo pochodzą.