Porady

Jesień i zima to okres, kiedy cmentarze stają się miejscami szczególnie ważnymi dla wielu ludzi. W tych chłodniejszych porach roku pragniemy uczcić pamięć naszych bliskich, ale wybór odpowiednich kwiatów może być wyzwaniem. Nie ma jednak potrzeby martwić się o warunki atmosferyczne, ponieważ istnieją kwiaty, które są nie tylko piękne, ale także odporne na niskie temperatury. Oto niektóre z nich:

Chryzantemy:

Chryzantemy to zdecydowanie najpopularniejszy wybór przed dniem Wszystkich Świętych, który przypada 1 listopada. Jednym z głównych powodów ich popularności jest ich wytrzymałość na trudne warunki atmosferyczne. Chryzantemy zachowują swoją świeżość nawet w chłodne dni, co czyni je idealnymi na jesienne odwiedziny na cmentarzu. Ich szeroka gama kolorów pozwala wybrać te, które najlepiej oddadzą uczucia i wspomnienia związane z naszymi bliskimi. Chryzantemy wytrzymują temperaturę 0 stopni Celsjusza.

Wrzosy:

Wrzosy to kwiaty, które nie tylko nie wymagają częstego podlewania, ale także są odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne, takie jak niska temperatura. Ich delikatne kwiaty i naturalna uroda nadają cmentarzowi subtelny urok. Wrzosy są dostępne w różnych odcieniach fioletu, różu i białym, co pozwala dopasować je do naszych osobistych preferencji.

Bratki:

Bratki to kolejny rodzaj kwiatów, których nie można pominąć, jeśli rozważamy wybór roślin na jesienne i zimowe odwiedziny na cmentarzu. Są one znane ze swojej niezwykłej odporności na niekorzystne warunki pogodowe. Bratki dobrze znoszą niskie temperatury oraz opady deszczu czy śniegu, co sprawia, że są doskonałym wyborem na te okresy roku.

Te delikatnie wyglądające kwiaty dostępne są w różnych kolorach, od jasnych odcieni różu i fioletu po bardziej stonowane białe czy niebieskie.

Bratki to również kwiaty, które nie potrzebują szczególnej pielęgnacji, co czyni je dostępnymi dla każdego, niezależnie od doświadczenia ogrodniczego.

Kapusta Ozdobna:

Kapusta ozdobna to niesamowicie efektowna roślina, która zyskuje na intensywności kolorów w chłodniejszych miesiącach. Jej liście nabierają głębokich odcieni purpury, fioletu i różu, co sprawia, że stanowi ona nietypową, ale piękną ozdobę na grobie. Co więcej, kapusta ozdobna jest wyjątkowo odporna na niskie temperatury, wytrzymując nawet do minus 5 stopni Celsjusza.

Wybór kwiatów na cmentarz w jesieni i zimie może być wzruszającym gestem oddania hołdu naszym zmarłym. Powyżej wymienione kwiaty nie tylko przetrwają trudne warunki atmosferyczne, ale także przynoszą na cmentarzach niepowtarzalny urok i piękno. Niezależnie od tego, czy wybieramy chryzantemy, bratki, wrzosy czy kapustę ozdobną, nasze gesty pamięci zawsze będą wyrazem naszego szacunku i miłości wobec tych, których już nie ma wśród nas.

Możemy uratować komuś życie nawet po własnej śmierci. W jaki sposób? Wystarczy zostać donorem organów, przeznaczając je do transplantacji. Z założenia, każdy jest takim dawcą (polskie prawodawstwo przewiduje tu domniemanie zgody), o ile oczywiście nie złożył sprzeciwu w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów i jeśli tylko jego tkanki nadają się do przeszczepu (mówi o tym Ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów; Dz.U. 2005 nr 169 poz. 1411). Identyczną moc sprawczą (odmowa zgody na przekazanie narządów) ma własnoręczne oświadczenie noszone przy sobie oraz oświadczenie ustne złożone w obecności dwóch świadków, potwierdzone przez nich pisemnie. Decyzja osób niepełnoletnich o pobraniu narządów musi być zatwierdzona pisemnie przez ich prawnych opiekunów.

Przedmiotem donacji można objąć płuca, nerki, trzustkę, wątrobę, serce, jelito cienkie oraz niektóre tkanki, jak rogówka, naczynia krwionośne, tkanka kostna ze ścięgnami i chrząstką, skóra czy np. zastawki serca. Większość narządów należy pobrać i przeszczepić w okresie od 6 do 72 godzin od stwierdzenia zgonu i pobrania narządów od dawcy. Polskie prawodawstwo przewiduje, że orzeczenie zgonu następuje po stwierdzeniu śmierci pnia mózgu danej osoby. Stan ten orzeka się w wyniku dwukrotnego badania osoby przez anestezjologa (w 3-godzinnych odstępach), wskutek czego stwierdza się brak odruchów pniowych i bezdech. Do odruchów pniowych zaliczamy m.in. spontaniczny ruch gałek ocznych, odruch rogówkowy, brak reakcji na bodźce bólowe, brak kaszlu i odruchów wymiotnych i inne. Sam zabieg pobrania organów do transplantacji od osoby zmarłej przeprowadzony jest z poszanowaniem godności nieboszczyka i nie jest przeszkodą w ostatnim pożegnaniu ani organizacji uroczystości pogrzebowych. Warto dodać, że większość religii nie neguje dawstwa narządów na potrzeby transplantologiczne.

Jak się o niego ubiegać?

Wystąpienie o zasiłek pogrzebowy z reguły formalizowane jest przez pracowników zakładu pogrzebowego, którzy do tego celu będą potrzebowali akt zgonu, dokument tożsamości zmarłego oraz dokument poświadczający zatrudnienie lub uprawnienia do pobierania świadczeń socjalnych (renta i emerytura). Jeżeli jednak dom pogrzebowy nie oferuje takiej usługi, należy procedury dopilnować samemu.

Co warto wiedzieć? Świadczenie to przysługuje osobie (lub osobom, wtedy otrzymaną kwotę dzieli się pomiędzy partycypujących w kosztach), która faktycznie pokrywała koszty pochówku. Zasiłek pogrzebowy wynosi obecnie 4000 zł. Ubiegać można się o niego w ciągu 12 miesięcy od zgonu. Aby to jednak zrobić, należy spełnić wszelkie formalności pogrzebowe, a następnie udać się do oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwego dla miejsca zamieszkania zmarłego i złożyć tam wniosek o przyznanie zasiłku (druk formularza jest dostępny on-line na stronie ZUS). Do wniosku niezbędne jest dołączenie skróconego odpisu aktu zgonu, oryginałów rachunków za usługi funeralne (są dowodem na poniesione koszty, warto wykonać dla siebie ich kserokopie), niezbędne okażą się również dokumenty wskazujące nasz związek (stopień pokrewieństwa) z osobą zmarłą oraz zaświadczenie o fakcie podlegania ubezpieczeniu rentowemu (zaświadczenie to składa płatnik składek, zwykle jest to pracodawca zmarłego).

Zasiłek pogrzebowy przysługuje, jeśli zmarły był ubezpieczony, był emerytem lub rencistą, nie nabył prawa do jednego z wymienionych świadczeń, ale spełniał warunki ich otrzymania. O zasiłek ten można się także ubiegać w przypadku śmierci bliskiego pobierającego świadczenie rehabilitacyjne, macierzyńskie lub inne w jego wysokości.

Śmierć bliskiej osoby powoduje rozpoczęcie określonej procedury prowadzącej do pogrzebania zwłok. Pierwszym jej elementem staje się uzyskanie karty zgonu. Jeżeli mamy do czynienia ze śmiercią w placówce medycznej, kartę zgonu wypisze oddziałowy lekarz, w innym przypadku zrobi to lekarz opiekujący się zmarłym przez ostatni miesiąc przed śmiercią (30 dni; zwykle jest to lekarz rodzinny) lub wezwany lekarz pogotowia ratunkowego. Karta zgonu jest dokumentem stwierdzającym w praktyce śmierć człowieka. Nie musi zawierać informacji o przyczynie zgonu. Umożliwia dalsze działania, takie jak zdobycie aktu zgonu, transport zwłok i przeprowadzenie ceremonii pogrzebowej. Wydawana jest w jednym egzemplarzu, dobrze więc zrobić sobie kserokopię.

O ile nie było konieczności przeprowadzenia sekcji zwłok, z kartą zgonu należy udać się do Urzędu Stanu Cywilnego właściwego dla miejsca zgonu. Przepisy (Ustawa z dn. 29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego, Dz.U. 1986 nr 36 poz. 180) dają nam na to trzy dni, jeśli tylko osoba nie zmarła na chorobę zakaźną (wtedy 24 h). W USC należy przedstawić kartę zgonu i dokumenty zmarłego: dowód osobisty, książeczkę wojskową (dotyczy mężczyzn do 50. roku życia). Kiedy zmarło dziecko, dołączyć należy odpis jego aktu urodzenia. W USC składa się też wniosek o wydanie skróconego aktu zgonu. Jeżeli osoba składająca zawiadomienie jest małżonkiem zmarłego, powinna to udokumentować odpisem aktu zawarcia małżeństwa. Zawiadamiając urzędników o śmierci należy też wylegitymować się. Po dopełnieniu powyższych formalności można udać się z aktem zgonu do zakładu pogrzebowego i rozpocząć organizację ceremonii pogrzebowej.

Pogrzeb w kulturze islamu różni się diametralnie od tradycyjnego pogrzebu w obrządku katolickim. Dla wyznawców islamu śmierć to moment przejścia do innego świata. Muzułmanie wierzą, że w chwili wydania z siebie ostatniego tchnienia pojawia się Anioł Śmierci (Azrael) i zabierając duszę zmarłego, zanosi ją do raju. Dlatego też umierająca osoba nie powinna odchodzić samotnie. Powinna być zwrócona głową w stronę Mekki i zostać pogrzebana niezwłocznie, czyli w jak najkrótszym czasie po śmierci. Bez wyraźnej konieczności nie obnaża się jej ciała, nie upiększa się go również kosmetykami ani substancjami poprawiającymi wygląd zwłok.

Tuż po śmierci w islamie praktykowane jest rytualne obmycie ciała. Usuwa się z niego także wszelkie artefakty, jak peruki, protezy (w tym dentystyczne), biżuterię, tipsy etc. Samo obmycie dokonywane jest przez najbliższych tej samej, co osoba zmarła płci i obejmuje opróżnienie jelit oraz zatkanie naturalnych otworów ciała watą albo ligniną.

Zwłoki chowa się zwykle bez trumny, owinięte w biały całun. Z powodu wymogu szybkiego pochowania, ciało grzebie się z reguły w pobliżu miejsca zgonu zmarłego, w skromnym ziemnym lub murowanym grobie. Samego nieboszczyka, z zasłoniętą sferą intymną, owiniętego całunem i odsłoniętą twarzą grzebie się tak, aby głowa jego zwrócona była w stronę Mekki. Muzułmanie nie kultywują tradycji ozdób sepulkralnych, przeto ich groby są skromne i nieudekorowane kwiatami, zniczami i lampionami.