Pogrzeb w kulturze islamu

Pogrzeb w kulturze islamu różni się diametralnie od tradycyjnego pogrzebu w obrządku katolickim. Dla wyznawców islamu śmierć to moment przejścia do innego świata. Muzułmanie wierzą, że w chwili wydania z siebie ostatniego tchnienia pojawia się Anioł Śmierci (Azrael) i zabierając duszę zmarłego, zanosi ją do raju. Dlatego też umierająca osoba nie powinna odchodzić samotnie. Powinna być zwrócona głową w stronę Mekki i zostać pogrzebana niezwłocznie, czyli w jak najkrótszym czasie po śmierci. Bez wyraźnej konieczności nie obnaża się jej ciała, nie upiększa się go również kosmetykami ani substancjami poprawiającymi wygląd zwłok.

Tuż po śmierci w islamie praktykowane jest rytualne obmycie ciała. Usuwa się z niego także wszelkie artefakty, jak peruki, protezy (w tym dentystyczne), biżuterię, tipsy etc. Samo obmycie dokonywane jest przez najbliższych tej samej, co osoba zmarła płci i obejmuje opróżnienie jelit oraz zatkanie naturalnych otworów ciała watą albo ligniną.

Zwłoki chowa się zwykle bez trumny, owinięte w biały całun. Z powodu wymogu szybkiego pochowania, ciało grzebie się z reguły w pobliżu miejsca zgonu zmarłego, w skromnym ziemnym lub murowanym grobie. Samego nieboszczyka, z zasłoniętą sferą intymną, owiniętego całunem i odsłoniętą twarzą grzebie się tak, aby głowa jego zwrócona była w stronę Mekki. Muzułmanie nie kultywują tradycji ozdób sepulkralnych, przeto ich groby są skromne i nieudekorowane kwiatami, zniczami i lampionami.